به نام حق
سلام
دلم گرفته
اره
خیلی گرفته
چیکار کنم
چطوری ارومش کنم
تو فکر میکنی گذر روزگار حل می کنه
فکر میکنی این دنیا با این همه عظمت
کسی هست که به مشکل منم فکر کنه
خدایا چرا ؟!
چرا دنیا انقدر بزرگه ...!
چرا... ؟
مگذار گذشت در دلت گم بشود
مجذوب طلسم سیب و گندم بشود
مگذار که زندگی به این شیرینی
قربانی یک سوء تفاهم بشود
من ماندم و حلقه طنابی در مشت
بارفتن تو به زندگی کردم پشت
بگذار فردا برسد می شنوی
دیروز غروب عاشقی خود را کشت
او می آید...
من از اواخر آبان می آیم .یک روزه مانده به آتش ،از پائیزی که فقط سه رنگ برای نقاشی دارد :سرخ ،نارنجی،و زرد .
میان بغض تولد لحظه های بی قراری ام همیشه کسی است برای آمدن که هرگز نیامده است .
و من به پائیز گفته ام که اگر او بیاید حتما مداد رنگی هایم که او کم دارد برایش خواهم آورد تا بهار دیگر دلش را نسوزاند با رنگ...
من و پائیز ،بیست و یک پائیز است که او را از پشت بید مجنون هایی که به باد باج نمی دهند صدا می زنیم و او هنوز نه عشق آورده است ،نه مداد رنگی .
و من نمی دانم چرا به پائیز قول داده ام که او آن عصری می آید که مداد ارغوانی هم ساخته باشند برای نقاشی،که پائیز سر باشد از بهار ...
و او دلش به این خوش است که یک روز مدادی خواهد داشت از جنس سفر طلایی دردهای برباد رفته اش.
من و پائیز می دانیم که او اهل اواسط بهار است و یک روز که در هیچ تقویمی نیست برای من رسیدن و برای او مداد رنگی خواهد آورد .
آمدنش را با فانوس و دعا و سنگ فرش مرمری از عشق به انتظار می نشینیم .از حالا تا بیاید من شاعری میکنم و پائیز نقاشی....
مجنون گر ز آتش لیلی سرخ است
یا لاله اگر به هر دلیلی سرخ است
شرح دل ما حیف است که پنهان باشد
این صورت ما به ضرب سیلی سرخ است...
یا لاله اگر به هر دلیلی سرخ است
شرح دل ما حیف است که پنهان باشد
این صورت ما به ضرب سیلی سرخ است...
برای دیدن پارازیت لطفا کلیک نمایید
