به نام خدا
سلام به همه دوستان عزیز
کدامین چشمه سمی شد ، که آب از آب می ترسد ؟
و حتی ، ذهن ماهیگیر ، از قلاب می ترسد 
کدامین وحشت وحشی ، گرفته روح دریا را
که توفان از خروش و موج از گرداب می ترسد
گرفته وسعت شب را ، غباری آنچنان مبهم
که چشم از دیدگاه و ماه از مهتاب می ترسد
شب است و خیمه شب بازان و رقص وحشی اشباح
مژه از پلک و پلک از چشم و چشم از خواب می ترسد
فغان ، زین شهر کج باور ، که حتی نکته آموزش
زافسون و طلسم و رمل و اسطرلاب می ترسد
فضا را آنچنان آلوده ، دود نفرت ونفرین
که موشک هم ، ز سطح سکوی پرتاب می ترسد
طنین کار سازی هم ، زسازی بر نمی خیزد .
که چنگ از پرده ها وسیم ، از مضراب می ترسد
سخن ، دیگر کن ای بهمن ! کجا باور توان کردن
که غوک از جلبک و خرچنگ از مرداب می ترسد
به چه می اندیشی؟؟؟
اینده از ان توست...
من آن را برای تو خواهم ساخت(فرزندم)
هیچ کس فکر نکرد!
که در ابادی ویران شده دیگر نان نیست...
و همه مردم شهر؛
بانگ برداشتند که چرا سیمان نیست!!!
و کسی فکر نکرد؛
که چرا ایمان نیست...
و زمانی شده که
جز انسان هیچ چیز ارزان نیست...!
همراهان وبلاگ در خبرنامه عضو شوند
