به نام حق
سلام
تو اینجوری نبودی ... بزرگت کردن!
خواستن که انقدر بزرگ بشی...
انقدر که حتی خودتم گم کنی!!!
هر چند الان خودشونم پشیمونن...
ولی به یاد داشته باش :
نقطه اوج هر فواره ، سرآغاز سقوط است . . .
می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه ی خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه ی خویش
می برم,تا که در آن نقطه دور
شستشویش دهم از رنگ گناه
شستشویش دهم از لکه ی عشق
زین همه خواهش بیجا وتباه
می برم تا ز تو دورش سازم
ز تو,ای جلوه ی امید محال
می برم زنده بگورش سازم
تا از این پس نکند یاد وصال
ناله می لرزد,می رقصد اشک
آه,بگذار که بگریزم من
از تو,ای چشمه ی جوشان گناه
شاید آن به که بپرهیزم من
بخدا غنچه ی شادی بودم
دست عشق آمد و از شاخم چید
شعله ی آه شدم,صد افسوس
که لبم باز بر آن لب نرسید
عاقبت بند سفر پایم بست
می روم,خنده به لب,خونین دل
می روم از دل من دست بدار
ای امید عبث بی حاصل ...
< روی عکس کلیک کنید >
من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید!
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید!
< روی عکس کلیک کنید >
شعر های کودکی ام...چقدر بی ارزش شدند...
گاو "ما ما" می کرد گوسفند "بع بع" می کرد سگ "واق واق" می کرد و همه با هم فریاد می زدند حسنک کجایی!!!
شب شده بود اما حسنک به خانه نیامده بود.
حسنک مدت های زیادی است که به خانه نمی آید...
او به شهر رفته و در آنجا شلوار جین و تی شرت های تنگ به تن می کند.
او هر روز صبح به جای غذا دادن به حیوانات جلوی آینه به موهای خود ژل می زند.
موهای حسنک دیگر مثل پشم گوسفند نیست چون او به موهای خود گلت می زند.
دیروز که حسنک با کبری چت می کرد .کبری گفت تصمیم بزرگی گرفته است.
کبری تصمیم داشت حسنک را رها کند و دیگر با او چت نکند چون او با پتروس چت می کرد.
پتروس همیشه پای کامپیوترش نشسته بود و چت می کرد.
پتروس دید که سد سوراخ شده اما انگشت او درد می کرد چون زیاد چت کرده بود!!!
او نمی دانست که سد تا چند لحظه ی دیگر می شکند.پتروس در حال چت کردن غرق شد...
برای مراسم دفن او کبری تصمیم گرفت با قطار به آن سرزمین برود اما کوه روی ریل ریزش کرده بود!!!
ریزعلی دید که کوه ریزش کرده اما حوصله نداشت!!!
ریزعلی سردش بود و دلش نمی خواست لباسش را در آورد ...
ریزعلی چراغ قوه داشت اما حوصله درد سر نداشت.قطار به سنگ ها برخورد کرد و منفجر شد...
کبری و مسافران قطار مردند. اما ریزعلی بدون توجه به خانه رفت!
خانه مثل همیشه سوت و کور بود .
الان چند سالی است که کوکب خانم "همسر ریزعلی" مهمان ناخوانده ندارد او حتی مهمان خوانده هم ندارد.
او حوصله ی مهمان ندارد.او پول ندارد تا شکم مهمان ها را سیر کند...
او در خانه تخم مرغ و پنیر دارد اما گوشت ندارد او کلاس بالایی دارد او فامیل های پولدار دارد.
او آخرین بار که گوشت قرمز خرید چوپان دروغگو به او گوشت خر فروخت!؟!؟...
و افسوس که همه آنجه که در کودکی برایم ارزش بود
امروز در کودکی ام گم شد و من در حسرت آن روز که هیچ وقت نیامد...
زمستان هیچ وقت ماندنی نیست ، حتی اگر تمام شب ها یلدا باشد . . .
تا آپ بعد...
برای دادن نظر اینجا کلیک کنید
