روز از نو روزی از نو....

 

به نام مهربان ترین مهربانان 

سلام به همه دوستان گل 

  شادی نشسته باد
           گل دسته دسته باد
                          زنجیر خسته باد
                                     دشمن شکسته باد

 

رئیس خوشبختی! 

 به کودک روستای مرزی هدیه داد...! 

 عروسکی که توی سرش بکوبند می خندد

 و همه کف زدند و هلهله کردند و سوت کشیدند

 و آنگاه

 کارگردان خبری جار کشید: 

 کات! 

 عالی بود! 

 و بالگرد خدمت ، 

 رئیس خوشبختی را

 فورا به کاخش برگرداند 

 ساعتی بعد

 آنگاه که مادر

 هدیه را به تکّه نانی می فروخت... 

 کودک روستای مرزی

 به چرا خنده های عروسکش می اندیشید

                             کودکی که توی سرش می کوبند و گریه می کند  

گل ِ من تاب بیار

بغل باغچه ی کوچک ما

پشت پهنای سپیدار ِ بلند

دو کبوتر به تماشای تو بر خاسته اند

گوشه گیر از نفس ِ بی رمق ِ مردم شهر

خسته از تیغ نگاه دگران

دل به دامان تو دادند کنون

نشکنی خاطرشان را به نگاهی نگران

گل ِ من، میدانم

وحشت افتاده به جان

تو ولی باز برای دلِ خونِ دو کبوتر، بنویس

قصه هایی همه شیرین تر از عشق

قصه هایی همه از امن و امان

اندکی تاب بیار

بغل باغچه ی کوچک ما

_ جای گره خوردن مهتاب و شب و پنجره بود

پاتوق پوپکِ معشوقه، که از عاشق خوش باور و بخت

هی نهان میشد و پنهان میکرد

ناز ِ چشمان تَرَش را به تن دار و درخت

گل ِ من، طاقت ما بیشتر از عمر شب است

میتوانیم به لالای لب مادرکی دل بسِپاریم هنوز

گرچه گهواره شکستند و به جاپای بلورین خدا سنگ زدند

آسمانی به بلندای شب و عاطفه داریم هنوز

بیخودی  گوشه نگیر 

دیده ی مردم شهر

تکیه بر خواب زده

به فلک قحطی مهتاب زده

وقت تنگ است و از آواز رهایی دوریم

همه در کابوسند

ما به بیدار شدن، مجبوریم

گل من، باغچه ی خاطره ها

این دلآشفته دیار

چشم در راه قدمهای تو است

تو فقط گریه مکن

گل ِ من تاب بیار

همه امید منی

نشکنی شیشه ی رؤیایم را

پشت، بر بختِ سیاهم مکنی

زیر قولت نزنی

دورترها غزل و قافیه در جریانند

صحبت از ما شدن است

گل من نوبت شبها که گذشت

وقت فردا شدن است

  

 فصل عید است اما بوی خون می آید

 بوی رگبار مسلسل که صدایش مانده

 رنگ خون دستِ قرمز توی کوچه های ما

 رنگِ ترس و اضطراب 

 ولی پابرجاست هنوز قصه ی آزادگی

 فصلِ عید است , فصل صبر

 فصلِ عید است و ندای استقامت یه مرد

 فصلتان آغاز شد... آزادگان گوش کنید...

 بی سر و دست و بدن هم می شود عیدی گرفت

 عیدیت پیش خداست منتظر باش ای شهید روزگار

 عیدی من به کجاست

           صبر من پایان یافت که ندایی آمد

                                     سال صبر است امسال

                                                              استقامت باید 

 

هُماى رحمتِ ما صبر و استقامتِ ماست

همیـشه همتِ ما صبر و استقامتِ ماست

نگر که " لافِ مُضاعَف" زنَد اگر ظالـم

نشان ِ رفعتِ ما ، صبر و استقامتِ ماست

گرَت به " کار ِ مُضاعَف" تو دلخوشى خوش باش

گـُواهِ شوکتِ ما ، صبر و استـقامتِ ماست

اگر که کـُشتن ِ ما "همتِ مُضاعَفِ" توست

اساس ِ غیرتِ ما صبر و استـقامتِ ماسـت

مشو تو غَـره بر این تخت و سُـلط? شاهى

مثال ِ ملتِ ما ، صبر و استـقامـتِ ماسـت

همیشه نصرتِ حق ، خود نموده هـنگامه

هماره فکرتِ ما ، صبر و استقامتِ ماست 

  

 

 دراین تاریکی مطلق دیوارهای سنگی راباانگشتان سردم میتراشم
 تاروزنه ای حفرکنم به سوی آزادی.
 خون برادرانم
 خون خواهرانم به روی دستهایم روییده.
 هنوزازراه راه میله های قفس خون شهدامیچکدبرپیکرسردزمین.
 قطره قطره پشت سد دژخیمان دریامیشودتافروریزددیوارهای بلنداستبدادرا.
 شهیدان زنده اند
 روحشان درمن
 روحشان درتو
 روحشان درمامشت میشود برای کوبیدن
 آزادی پشت دیوارهای شهرمنتظراست
 هرشکاف دریچه ایست به آسمان
 بادستهایمان دیوارراخراب میکنیم وپروازرا مشق میکنیم برای رفتن پیش خدا
 آزادی منتظراست