۱۳۸۹ مهر ۱۸, یکشنبه

دل نوشته هشتم





   



به نام تنها افریننده گیتار هستی
سلام








نگاه کن!

نه , قشنگ تر ببین...اصلا میتونی ببینی؟!

دیدی یا نه؟هنوز ندیدی؟

خیلی خرابتر از اون چیزیه که فکر میکردی؟

دیگه درست نمیشه,  نه؟!

میدونم...تا حالا به اینجاش فکر نکرده بودی!!!

همین فکر نکردن ما رو به اینجا رسوند

کاش یه ذره...فقط یه ذره قبلا بهش فکر کرده بودی...

کاش!!!...






عیب رندان مکن...
زاهدی گوید: جواب چهار نفر مرا سخت تکان داد .


اول مرد فاسدی از کنار من گذشت و من گوشه لباسم را جمع کردم تا به او نخورد .
او گفت ای شیخ خدا میداند که فردا حال ما چه خواهد بود!


دوم مستی دیدم که افتان و خیزان راه میرفت به او گفتم قدم ثابت بردار تا نیفتی .
گفت تو با این همه ادعا قدم ثابت کرده ای؟


سوم کودکی دیدم که چراغی در دست داشت گفتم این روشنایی را از کجا اورده ای ؟
کودک چراغ را فوت کرد و آن را خاموش ساخت و گفت:
تو که شیخ شهری بگو که این روشنایی کجا رفت؟


چهارم زنی بسیار زیبا که درحال خشم از شوهرش شکایت میکرد .
گفتم اول رویت را بپوشان بعد با من حرف بزن .
گفت من که غرق خواهش دنیا هستم  چنان از خود بیخود شده ام که از خود خبرم نیست،
تو چگونه غرق محبت خالقی که از نگاهی بیم داری؟
...


 


لا لا لا لا
      نخواب سودي نداره
            همون بهتر که بشماري ستاره
                  همون بهتر که چشمات وا بمونه
                        که ماه غصه اش نشه تنها بيداره
               لا لا لا لا
                     نخواب باز هم سفر رفت
                              نميدونم به کارون يا خزر رفت
                                    فقط دردم اينه مثل هميشه
                                           بدون اطلاع و بي خبر رفت
                              لا لا لا لا
                                       نخواب ميدونه جنگه
                                             دست هر کي ميبيني يه تفنگه
                                                      يه عمره دور چشماش گشتم اما
                                                             نفهميدم که اون چشما چه رنگه
لا لا لا لا
      نخواب زندونه دنيا ،
            سر ناسازگاري داره با ما
                  بشين باز هم دعا کن واسه اون که
                        ما رو اينجا گذاشت ، تنهاي تنها
               لا لا لا لا
                    نخواب اون راه دوره
                              خدا ميدونه که حالش چه جوره
                                    توي خلوت ميگم اينجا کسي نيست
                                           خداييش که دلم خيلي صبوره
                              لا لا لا لا
                                       نخواب تيره است چراغم
                                             مثل آتشقشان ميمونه داغم
                                                      به جون گلدونا کم غصه اي نيست
                                                             هزار شب شد نيومد باز سراغم




لا لا لا لا
      نخواب خواب که دوا نيست
            دل ديوونه داشتن که خطا نيست
                  ميگن دست از سرش بردار نميشه
                        آخه عاشق شدن که دست ما نيست
         لا لا لا لا
               نخواب تنها ميمونم ،
                      کمک کن  قدر چشماتو بدونم
                           چرا چشمات پر خشمه عزيزم
                                 مگه من مثل اون نامهربونم
                  لا لا لا لا
                        نخواب ماه رو نگاه کن
                              من اسفند رو ميارم ، تو دعا کن
                                    بگو برگرده پيش ما بمونه
                                           کتاب حافظ رو بردار و وا کن
                           لا لا لا لا
                                 نخواب سرما تو راهه
                                        هميشه عمر خوشبختي کوتاهه
                                                ميگن با يه فرشته اونو ديدن ،
                                                       دروغه ... جون دريا اشتباهه
                                    لا لا لا لا
                                          نخواب تلخه جدايي ،
                                                کمر خم ميشه زير بي وفايي
                                                      تو بيدار باش همه تو خواب نازن
                                                             براي کي بخونم پس لالايي
                                             لا لا لا لا
                                                   نخواب تنهايي زرده
                                                         اگه طولاني شه مثل يه درده
                                                                اگه چشم انتظار باشي که هيچي
                                                                      دروغ ميگي به دل که بر ميگرده
                                                      لا لا لا لا
                                                            نخواب اشکت زلاله
                                                               مثل بارون پاي نخل وصاله
                                                                        من و تو هم شب و هم قلب و کشتيم
                                                                              ولي اون چي ؟ چقدر اون بي خياله
                                                               لا لا لا لا
                                                                     نخواب دنيا خسيسه ،
                                                                           واسه کم آدمي خوب مينويسه
                                                                                 يکي لبهاش تو خوابم غرق خنده است ،
                                                                                       يکي پلکاش تو خوابم خيسه خيسه





               لا لا لا لا
               نخواب عاشق يه سيبه ،
               هميشه سرخ و تب دار و غريبه
               تا اون بالاست رسيده است اما تنهاست ،
               پايين هم که بيفته بي نصيبه

               لا لا لا لا
               نخواب اينجا سياهي
               پره اما تو تنگه قصه ماهي
               اوني که ما ها رو بيدار نگه داشت
                الهي خواب باشه حالا الهي

               لا لا لا لا
               نخواب تا اون بخوابه ،
               بشين انقدر تا که خورشيد بتابه
               زموني که يقين کردم بيدار شد
               بخواب با ياد عکسي که تو  قابه

               لا لا لا لا
               بخواب بيداره حالا
               ديگه بايد بخوابي پس  لالالا
                بخواب ديگه تو ميتوني بخوابي
                ببين خورشيد اومد بالاي بالا

               لا لا لا لا
               اين هم بود سرنوشتم
               اين از امروزم و اين از گذشتم
               نميخوابم تا تو برگردي يک روز
               منم خواب رو واسه اون روز گذاشتم






 درد من تنهايي نيست؛
بلکه مرگ ملتي است که گدايي را قناعت؛
بي عرضگي را صبر
و با تبسمي بر لب، اين حماقت را حکمت خداوند مي نامند.







برای بزرگنمایی عکسها روی هر عکس کلیک کنید!






برای نظر دادن اینجا کلیک نمایید

نظرات