۱۳۸۹ دی ۱۷, جمعه

شکر قهوه ای 3





به نام حق مطلق
سلام


من ازاستبداد بيزارم !
 من از زنجير...
 من از زندان!
 من از تهديد بيزارم...
 من از قانون جنگل ها!!!
 و اين حکمي که مي راند, 
 زمين را تا نهايت پوچ ...!
 بيزارم...


وقتي به دنيا آمدم آنقدر جا خوردم که تا دو سال قدرت حرف زدن نداشتم



اينجا فـــوران زنـدگي... آنجــا مرگ
مانده است در انتظار انسانها ، مرگ
يــک روز به ديــدار شـما مــي آيـم
...
اين نامه براي زنـده ها...امضا:مرگ


در شهر
صداي پاي مردمانيست
که همچنان که تو را مي بوسند...
طناب دار تو را مي بافند!
مردماني که صادقانه دروغ مي گويند و عاشقانه خيانت مي کنند!!!


کاش دلها آنقدري پاک بودند که براي بيان دوستت دارم نياز به قسم خوردن نبود...


          هرگز نخواب کوروش...!
          دارا جهان ندارد,سارا زبان ندارد
          رستم در اين هياهو,گرز گران ندارد
          روز وداع خورشيد,زاينده رود خشکيد
          زيرا دل سپاهان,نقش جهان ندارد
          برنام پارس دريا,نامي دگر نهادند...
          گويي که آرش ما,تير و کمان ندارد
          دزدان سرزمينت بر بيستون نويسند,اينجا خدا ندارد!
                         هرگز نخواب کوروش...
                              اي مهر آريايي!
                                   بي نام تو وطن نيز....نام و نشان ندارد...!


بغض کدوم پرنده بايد هنوز بباره...
زخم کدوم قناري مرحم اين دياره...
چند تا شکار آهو تا ته بيشه مونده...
تا انجا داغ آواز چند تا نفس سوزونده...



  چه نيکو گفت دکتر شريعتي:
  اگر نمي تواني باطل را ساقط کني، رسوايش کن......
 و اين وظيفه تک تک ماست که رسوا کنيم تا باطل خود به خود ساقط شود.....





برای نظر دادن اینجا کلیک نمایید
نظرات