۱۳۸۹ شهریور ۱۶, سه‌شنبه

دل نوشته دوم


بی قراریهای پسرانه   

به نام خالق زیبایی 

سلام 
  
 
  

  بعضی وقت ها هست که آدم مثل آتشفشان ِ آماده ی انفجاره…  
  کلی حرف و ناله و گریه و گلایه و گاهی خنده و شور و عشق و داستان و افسانه برای تعریف کردن داره،  
  ولی یکهو به جای فوران فروکش می کنه….  
  آخر سر هم یک دود سیاه آسمون رو می پوشونه ….  
  این ماجرای ِ دل ِ امثال ِ من ِ …  
  می خوای بگی ولی نه می دونی چطوری، نه از کجا …  
  آخرش به شعر بسنده می کنی و لبخند….  
 یه وقتی هم که میای دل و بزنی به دریا و چند کلمه می نویسی می بینی ای بابا اونی نشد که باید می شد...
  خدا میدونه این دل چقدر حرف برا گفتن داره !
  فقط خدا...






 اگر خواهی که دنیا در کف اقبال تو باشد
خواهان کسی باش که خواهان تو باشد

  
   
 چه زیباست به یاد تو با چشمهای خسته گریستن 
چه زیباست همیشه در تنهایی تو را حس کردن 
چه زیباست در خیال با تو زندگی کردن 
عزیزم نام تو بر قلبم خالکوبی شده تا فراموشت نکنم . 
نازنین من همچون نفس کشیدن تو را بخاطر می سپارم. 
یک روزه دیکه هم بدون تو گذشت... 

 

   به مهر تو ای ماه زیبا قسم
       به چهر تو ای مهر رخشا قسم
         به آن سینه ی همچو صبح بهار
           به آن زلف چون شام یلدا قسم
             به آهی که از سینه ای سوخته
               کَشد شعله تا عرش اعلی قسم
                 به مهر و به ماه و به چرخ فلک
                   به کوه و به دشت و به دریا قسم
                     به عمری که در آرزویت گذشت
                      به دیروز و امروز و فردا قسم
                         به هجران و حرمان و دیوانگی
                           به عشق و امید و تمنا قسم
                             به جانهای از عاشقی بی قرار
                                به دلهای عشاق شیدا قسم
                                   به آن ناله هایی که پر می کشند
                                      به سوی خدا،نیمه شبها قسم
                                          به دلدادگانی پریشان چو من
                                              که در کوی یارند،رسوا قسم
                                                به آیین طنازی و دلبری
                                                    به شیرین و لیلی به عذرا قسم
                                                        که عشقت ز دل رفتنی نیست نیست
                                                            به پرور دگار توانا قسم
  

 

  وقتی که نیستی عبور قرن ها را احساس میکنم
  دلم برای تمام کوه های نهان دنیا میسوزد
  و هر لحظه دلم تو را فریاد می کند
  وقتی که نیستی هیچ کس نیست
  و من تنها و دلگیر منتظر پایان دنیا هستم و مینشینم



   برای دیدن پارازیت لطفا کلیک نمایید

بی قراریهای پسرانه